میرزا احمد داواشی شاعر پر آوازه ی روانسری

ڕه‌فیقی ناکه‌س

کــه ردم هــه وه ســی،کـــه ردم هــه وه سی      هانا هام سه ران،که ردم هـــــــــه وه سی

وه ســواسـه ی خـه یــال،فـــه راوان به سـی       وه ستم وه توردام،عه جه و ناکـــــــــه سی

من کــه ناکــه س بیم،وا تــوم که رد وه کـه س      ناکه سی چون تو،به رنه دام لـــــــه ده س

ره فیقـــی ناکـه س، چـون تاشــای سه نگه ن       دوسی نه دارو،دایم هـــــه ر جه نــــــگه ن

ناکـه س وینـــه ی گول،ویــش مــه دو نـیشان     هه ر که س بوش که رو،مه بو په شــــــیمان

وه زاهـیر چون گول،ئـــه ر چه نـــیت یــاره ن         وه لی بزانــــــــــــــه وه بـــــاتن خـــــاره ن

هـــــیـــچ گولـــت نیـــه ن،مه بـــو به خــــارت        بارت مه که رو،ویشه ن سه ربــــــــــــارت

ساکه سـی چـــون من،ئــــه گه ر خــام نـه بو          نه فام و نادان ناته مام نــــــــــــــــــه بو

چه نی ناکـــه ســــان نـــــــه دارو به یــــنه ت        ویش وه ده ست ویش،نه مه دو مـه ینه ت

ره فـــیقی ناکـــه س مه کــــه ر،زیـــنهــاره ن        ره فیقی ناکه س، چون بازی مــــــــــــــارن

ســه د ســال ناکـــــــه ســی بگــیری وه دوش        هه ر ئان بنیه ری،که رده ن فه رامـــــوش

ره فیقی ناکـه س، مه کـــه ر بــــه تـــالــــه ن        وه زاهیر شــــیرین،وه باتــــــــــن تالــــه ن

ئه ر ریشـــه ی ناکــــه س،به ر ئاری وه به ر     بشوریش وه ئاو،سه رچه شمه ی که و سـه ر

وه (ماء طهور)،جــوی شــــیـــر و شه کـــه ر           بمــــــالی تالــــیش،نمــه شــــو لــــه وه ر

نه گه رمی له یه خ،نـــه سـه ردی ئـــاته ش      نه که س له ناکه س،نه سوون وه بوی خوه ش

نه ویه ن نمه بــو،هیچ کــــه س نه دیده ن            ناکه سان وه که س،که رده ن به عیـــــده ن

ئه حمه د! عومر ویت،سه رف که سان که ر       دی به س په ی ناکه س،ویت هه راسان که ر

موعه مما له میرزا ئه حمه د داواشی(ص552 کتاب)

مه‌زڵوومێ  له  به‌ین ، دوو  زاڵــم  گیره         بێچاره‌  مه زڵووم  ،مات و  زویره

زاڵمان  هه‌ر دوو  جه پێش  و  په‌سش          وه  تیغ  فولاد ، مه‌که‌ران  قه‌سش

ئه‌و  مه‌زڵووم  له  زه‌رب ، زاڵمان  ئاهێ           مه کێشۆ، له  دڵ  دوود   سیاهێ

هه‌تا  به‌ر  مه‌یۆ  ، ئاهش  نه قه‌فه‌س       ده‌رلاد  مه‌سۆوچیۆ، مه‌بۆ وه‌ قه‌قنه‌س

زاڵمان  هه‌ر دوو، وه  ده‌وان  ده‌و            دی کۆتا   ئه‌که‌ن ، له عه‌زاب  ئه‌و

ئازیزم شه وبۆ

ئازیـــزم   شــــــه وبــــــــۆ،  ئازیزم  شــه وبـــۆ         ئاره زووم   ئه‌کرد ، بوێنم  شه‌وبۆ

بگێرووم  وه  ده‌س ، بکه  رووم  وه بــــــــۆ         بزانم  چۆنه ن  ، چه نی  زوڵف  تۆ

زار  و   زویر و  زه‌ده‌و  زام  بـــــه   ســــــــۆ          غه‌مین  و  غه‌مبار ،خار غه‌م وه کۆ

په شێو  بیم  چون  زوڵف  پڕ  په‌شـــێو تـــــۆ          چون  مه‌جنوون  وه یاد  له‌یلا  دام وه کۆ

دیم نیشــته ن جه معێ، یاران خـــوش خــــۆ         جه م  که رده‌ن خه‌رمان ، گوڵاڵان  کۆکۆ

یـــه کـێ  وه  لێــــشان ، نه و  نــه‌مامه‌ی  نۆ        ده س به‌رد  یه‌ک  د‌ه‌سته‌ی شه‌و‌بۆی شاوه کۆ

به خشا پێمو و  وات : ئی ده سته ی شه وبۆ         باب تۆن  ئیمشه و  بۆش که ر   تا وه ڕۆ

زام  کۆنه  و  نۆم ، کوڵ  ئاوه‌رد وه   ســـــــۆ         که فتم  وه  خه یاڵ ، خاڵ  و  زوڵف  تۆ

ئه‌و که  ده‌س ئاوه‌رد ، من هـه‌م ده‌س به‌ردم        ئه و ده سه ی شه وبۆ،جه ده ستش گه رتم

هه تا  بۆش  که رده‌م ، تـه واسام   مــــه ردم         بۆی  زوڵفت  سه وزه م ، وه  یاد  ئاوه‌رده‌م

ئیستشمامم  که رد ، وه  ئــاره زووی  وێـــــم       مه زه و   فه زای  زوڵف ، تۆ  نه بخشا   پێم

وه  ته شخیس  وێم ، شه وبـــۆ و  زوڵــف  تۆ       فه رقش  زیاد  بی ، ئێد  کۆ   ،ئه و   جه کۆ

شه وبۆ  فه قه ت  هه ر، وه  شـه و  مه دۆ بۆ       چۆن  قیاس که روون  چه نی  زوڵف  تۆ

زوڵف  تۆ  شه وبۆن  وه  شه و  تا  سه حــه ر       سوب  مه بۆ وه  عوود ،نیمه ڕۆ  عه نبه ر

وه   عه سر  مه بۆ، وه  ده ستـه ی  عــه بــیر        گیان  بده ی  جه  ڕاش ،نمه یۆ  وه   گیر

مه غریب  عاده تش،ئێده ن  چوون  ئه ژده ر      مه پێچۆ  وه  تووڵ ،باڵات چوون عه رعه ر

یه کێ بۆ جـه ڕاش ،ســه ر سپــه رده بـــــۆ      چوون  من  نا غا فڵ ،ده س  په یش  به رده بۆ

دێوانه وه مه رگ ،وێــــــش نیـــــــــیه ن ڕازی     چوون(( ئه حمه د))وه مار ،بکه رۆ  بازی